Yıllar, filizlenip olgunlaşmaya gark ederken

Şen şakrak mutlu ve refahlı günler çok azdı

Yaşayamadan anlatmak, işitmeden duymaktı

Görmek için bakmayı bir niteliğe erdirmekti



Dünyanın nimetleri her bir tarafı kuşatırken

Rahmet bu kadar aşikâr gerekçeyle yakınken

Kalp kendi hilkatinde ritme amade bulunurken

Ruhumun, hicran sayfaları ne kadar manidardı



Ummanlara doğru uzanan derin bir hüzün vardı

Uyumak, oysa çok şeyler anlatıyor o an bizardı

Kalbim ne kadar sahibiyleydi idrakim neredeydi

Zaman insan kimliğinde muvazene için hakikatti



Doğmak emanetin tevdiinde olan bir merhaleydi

Nesiller için mücerret olacak mümtaz sağanaktı

Hakk zerrede muhakkak olan hamiyetli sığınaktı

Kim ne kadar farkındaydı, akıl insan için vuslattı



Aşk olmasaydı, su durulmazdı, yağmur ağlamazdı

Toprak, bereketi için anlaşılmaya amadeli sanattı

Güneş neleri anlatırdı, rüzgâr nefesler için olandı

Med cezir nazar eden içinde hissiyatta bir farktı



Mütekâmil olmak insani hasleti kuşanarak solumak

Ahseni takvimden neden bahsedilir meraka akmak

İradenin hüviyetini berraklaştırmak nefsi tanımak

Ruhun kalbi nizam etmesine nefesi gark edebilmek



Aslen sahibi olduğun ne var nefes olmazsa orda kal

Ölüm, bir gün kapını çalacak sakın geç kalma ey yar

Sevda bunun için var uzlet melaline suhuletli bir ar

Edep içinde kal, mütemadiyen tefekkürde seyri hal







Mustafa CİLASUN