2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
530
Okunma
Dondurucu soğukta oturan kadının
Bir gözünden suluboya,
Bir gözünden tiyatro perdesi akıyordu
Yaşadıkça oynarım demişti resmini
Palyaçoların sessiz gemi hikâyesini dökerim demişti perdelere
Sessiz kelimelere gülücükler dökülüp
Gözyaşlarına akardı içinde,
Doğduğunda mavi olan kalbi
Siyaha dönüyordu hayatın karbosanın da
Ne kadar çok ekmek, aşk ve ateşte yanmıştı
Kaybolmuştu derinlerde
Seçme şansım olsaydı adım ne olsun diye düşünürdü
Sadece ben olsaydım açılırmıydı tiyatrol perde yine
Gözlerinden is akıp çizilirimiydi aynalara resmi
Yanarmıydı mum gibi hikâyeleri
Severimiydi yine sevdiği
Sevseydi gecenin kalbine yürürümüydü yine
Dondurucu soğukta yine otururmuydu
Donarmıydı gözyaşları hüzün şiirlerinde
Sev
Sevsey
Sevseydi
dondu
Cevap Yaz