tatar arabasında tıraşsız emmiler
ilk iş hemen tabakayı çıkardılar,
“buyur burdan yakalımın” dediler
çakmak çakdılar, cığara tellendirdiler
ha bire birbirlerine ilaf etişdiriyollar
nassı canım isdedi emme; bana vermediler
.
abamdan başga bildik-bilgiş kimsem yok ki
enişde oğlan bi tefa ğeldiydi iki hafta eveli
bana yesyeni bi cüzdan verdiydi
bi de keratasını
ha! bi de tavızguşlu dırnak makesini
“valla olmaz” deye izbar edince de
dırnaklarımı kesividiydi
Allahı var; baya ganım ısındı neyeyse
belki de “beni adam yerine ğodu” deye
.
eyi bi “adam dölü” belli..
emme o fakirlik “yaman bükmüş belini”
köyünden gız veren olmamış
“çoban” deye
“gariben” deye haralda
arayerin lafına ğöre
bobama da baya
“külteli bi ağırlık sayasıymış”
.
tam Akyolu bükülü(r)kene barabar,
fe(h)metmeden geriye bakmışıyın
arkamızda dört nala gakmış arabalar
gelin arabası en öğnde, abamın yandayın
emme gözüm köye dakıldı ğaldı
Hacallar mahallesi, harmanyeri
Osmançavışların, Leleklerin evleri
sankine bi taha göremece(ği)mişin
bi ta(ha) köye gelemeyeceğimişiyin gibi
arkada ğaldı depeler, dağlar
Gışlatarla’yı da dönividik
Gayaseki, Akçeşme, Gaziri ovası,
Deniz! Çamırlık, Ova harmanı
.
ebece(ği)zim düşdü aklıma
“ebemmm!” ebem neyderiki
goya abam yalınız getmesin deye bindik
“heyvah” dedim “ben nere ğediyon,
ebem yalınız galdı,
bensiz neyder, nere-ğeder zavallı”
kim Okarı Çeşmeden su getirivicek
abam da yok, kim ekmek bişirivicek
ebeceğzim bi başına..
gözlerim domur domur, bişiy deyviseler
basacan vayvalağı,
sarılacan da abama!
ensem mi
enmesem mi?
.
hinci a(ğ)lamaya yeltensem,
“götü boklu”
“taha hâlâ çocuk” deycekler emme
bi yandan da düşünüyon
doluya ğoyon almayo
boşa dolduruyon dolmayo hesabı
yalan deği(l) vallahi billahi
arabadan ensem mi
yonusam abamın yanında galsam mı
elimin biri terli,
elim abamın elinde hapis zati
çekip alamayorun yerli gatli
.
dezelerim, halalarım mı?
“şerefsizlerden”
“yenge binen”
düğüne ğelen,
el gadak basmaynan
çevrim çeviren bile olmadı..
goya bobama piretosdaları
haklı bile olsalar
abamın ne günahı obalı var!
Abamı bobam olcak mı ğelin etdi
bobam denen zavallı,
analığın emrine oynayan
garıdan gorkan
hödüğün teki
almış isdediği ağırlığı
keyfi yerinde hoyuk bir nevi
esgiden de gönüllü “boba” demezdim
bundan sora dermiyin(m)
bayramdan bayrama da olsa elini öper miyin
orasını Allah bili
bi(r) insan emek vermediği
abamdan nası ağırlığ alı(r)
zehir zıkgım olsun i(n)şallah,
bi eyinniğini ğörsek eyvallah
da yok hakgı-makgı
.
bobam ağırlığ aldı ya
sankı urbaya ğetdi
abama çeniz-meniz etdi
“bilenzik almış analık gahrolasıcaya”
“gayınçılarına sıvamış” dediler zati..
sankı analık doğurdu etişdirdi
hamır yunurmayı,
ekmeğ etmeyi
halı dokumayı,
aş bişirmeyi
çorap örmeyi o ö(ğ)retdi
hu yaşa analık ğetirdi
abama eller ğibi
bi ğün gün gösdertdi
bize bi ğün huzur verdi sanki
gönenmeyesice
ana yannarı çürüyesice
.