Gönlüm cami önünde yalvaran bir dilenci
Eli yüzü kir pasak kıyafeti perişan
Dilediği tek şey var bir çocuğun sevinci
Ne ay ister ne yıldız ne gecede Kehkeşan
Göklere yükseliyor açık duran avucu
Ne zaman açılacak bu mutluluk orucu?

Kaç şiir doyuracak guruldayan ruhunu
Ve kaç dize diz çöküp önünde haykıracak
Hangi imge süpürür bu hüzün güruhunu
Kimse görmüyor onu kalemini kıracak
Gözlerinde büyüyor koşa koşa gelen kış
Mermer yatak istemez o yüzden bu yakarış.

Tozları yutturuyor gelip geçen insanlar
Hepsi kendi derdinde bakışları bulanık
Garibin hicranını acaba kimler anlar
Belki doğuştan suçlu belki suçsuz da sanık
Kaç kez duruşma gördü kaç kez etti beraat
Savundu kendisini sorgulandı kaç saat

Ey cemaat geçerken yoklayın cebinizi
Belki yıllar önceden kalmıştır biraz neşe
Bir parça verirseniz yoksul etmez ya sizi
Kışı atlatmak için o da muhtaç güneşe
Mutluluğun ateşi hüznünü kaldıracak
Yepyeni umut dolu düşlere daldıracak.