,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,BENİM,,,,,,,,,,,,,,
Yeter artık akıtma şu göz yaşımı
Yüreğinde ölürsem kaldır at naaşımı
Omuzuna dayanmayan çileli başımı
Keder benim hasret benim gam benim

Sensiz mühür vuruldu sanki dilime
Hazan esti Gönlümdeki gülüne
Bütün anıları toplayıpda verdin elime
Yara benim hüzün benim can benim

İmkansız sevdaydın kor oldun yüreğime
Ateşten gömlek gibi giyindim can evime
Keşke sen olsaydın şimdi benim yerime
Yolcu benim hancı benim han benim

Prangalar vurdum deli hayallerime
Ben sende yok olmuşken kimi koyam yerine
Canlı canlı gömdün beni yerin dibine
Kefen benim tabut benim can benim

Ne gece alır kederimi ne gündüz dinler derdimi
Bilmiyorum kime nasıl ifade edeyim kendimi
Yorulmuş bir yürekle yedim kendi kendimi
Kelam benim sükut benim söz benim

Peçeli der sözün bittiği yerdeyim
Ne yerdeyim ne gökteyim kuru bir çöldeyim
Bundan sonra kime güveneyim kimi seveyim
Aşık benim sevda benim yara benim yâr benim
♥︎♥︎♥︎
Dilek yavuz koçak
Peçeli Şaire
20/05/2023/00:39
Her hakkı mahfuzdur