-118-
“-yok bu değildi..
okumak istediğim”
“neydi” dedim
“-hani bir karadut vardı”
.
“hıı!?” dedim
“-hani seni son gördüğüm”
“eyi, eyi onu oku madem
aşsındır heralhem”
“-yok” dedi
“-dinle gülüm
yıllar yılı
hep hayal ettiğim
sana bunu okumaktı”
.
“eyi ya! öyleye oku madem”
…
“-sıkışırdık.. bizim sıraya..
mektebe geldiği günler...,
aynı sırayı O’nunla
O’nunla yanyana
müfettiş her geldiğinde köye..
.
ne hülyalar gurardım
ne dilekler dilerdim
ellere inat
muradım murat
duam “-müfettiş gelsin” içindi
herkes bilir.. imrenirdi
dedesinin başından ayrılamadığını
herkesler Ayşedudu’ya acırdı..
yatalak dedesine bakarak geçdi ömrü-hayatı
Ayşedudum ömrümün varı
.
üsdelik bir de kendi başına halı dokurdu
evin geçimini de üstlenmiş oldu
ilk göz ağrım Ayşedudu
ilk göz ağrım, yavuklum
Ayşedudum..
.
bir tek müfettiş geldiğinde
gelirdi Ayşedudu mektebe
muhtar bekçi gönderirdi her eve
“kızınız, yarın okula gelsin” diye
o da kırk yılda bir
mektebe-talebeliğe dair
.



yoktu hiç bir şeyi..
ne çantası, ne kalemi, ne silgisi
önüne benim defterimi kordu;
elinde tükenmek üzere olan
iki uçlu boyam
boş bulduğu,
eli erdiği yere süs yapardı
bir lacivert, bir kırmızı
.
bir dee..
baş harflerimiz yanyana
baş harflerimiz yan yana;
ne güzel dururdu
Ayşedudu ne hayallar kurdururdu
hep hayalini kurduğum
Ayşedudum!
.
O’nun hiç okuma yazması olmadı..
ama neler yazardı gönlünce...
gelecek için, ne düşlere daldırırdı
parıl parıl ışıldayan gözleriyle..
ben okurdum.. ben yazardım..
O dalardı,
ben dalardım
ne zaman baksam gözleri, gözlerimde
akı ak, karası kara, gözleri parıl parıldı
ben bakardım
Ayşeduduumm yavuklumm
ilk göz ağrım
ömrümce yazıp okuduğum
Ayşedudum..
.