VEKÂLETE DÂİR!

Günü gün etmeyin, sayın vekiller;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!
Seçim öncesinde, ne o şekiller;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Garip gurebâyı, unuttun beyim
Sizler vekilsiniz, ya ben de neyim?
Fayda etmez amma, yine de deyim;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Uyun vekâlete, vermeyin akıl
Asıl olan millet, sizlerse vekil
Sizlere mi kaldı, tayin ve nakil;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Nerden icab eder, ara ara yüz
Sizlere bin beş yüz, asillere yüz
Yüz olmalı önce, bir defa bir yüz;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Seçimler bitince, vaatlere son
Vekillik forsuyla, başköşeye kon
Hele bir de varsa, bilinmeyen fon;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Sayenizde bitti, eğitim kültür
Üretilmiş sanki, bir acayip tür
Toplum dökülüyor, bak çatır çutur;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Arkadaş, dünyada, her şey para mı
Meclis denildi mi, deşer yaramı
Medeniyet ile, açman aramı;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Sizlerde yok mudur, bendeki tasa
Zaten bende de yok, sizdeki kasa
Hukuka da uygun, olmalı yasa;
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Zaten çeyrek ekmek, bir de kıstınız
Garibana yetti, sizin kastınız
Emekliyi, idam edip astınız
Yav Allah’tan korkun, kuldan utanın!

Murat Kahraman Murâdî
17.06.2023/İst.