Aman Doktor!
Bıçak vurma, gönül yarama!
Birak, daha fazla açılmasın!
Açılıp ta, içten içe kanamasın!
Sonra acılarım çoğalmasın!
Bırak Doktor!
Kendiliğinden, öylece kapansın!
Sen kapat, sadece, sar üzerini!
Bırak bende saklı kalsın o, acısı!

Zahmet edip, boşuna ilaç yazma Doktor!
Bilirim inat edip iyileşmez!
Çünkü, bu aşk yarası!
Bırak, fark edilmesin!
Aman dur Doktor!
Bu aşk acısı, bende gizli kalsın!

Ah Doktor bir bilsen!
Ne güzel yaratmış!
Yüce Yaradan o, yüzünü!
Seven gönül köşküme...
Astım o, güzel resmini!
Ama, açılamadım!
Hep içime attım, ona olan, sevgimi!

Ama, günlerce, hiç aklımdan çıkmadı!
Gece, gündüz sayıkladım...
Hep ismini!
Nolur Doktor?
Sil şu gönlüme açtığı aşk izini!
Aman, kimseler bilmesin, ona olan aşkımı!

Kalbimde nicedir, karşılıksız aşk sevdası!
Hep çile dolu acılar çektim!
Oysa, kimselere derdim var diyemedim!
Çektiğim çileleri, hiç belli edemedim!
Ne Bülbüle anlata bildim!
Ne, güle!
Hiç kimseye, hiç bir zaman söyleyemedim!
Hep içim de yaşadım!

Şu seven kalbim de!
Sim sıkı sakladım!
Dertlenip, hiç kimseye anlatmadım!
Bırak Doktor!
Bu yaralı gönlümdeki, sevgim hep gizli kalsın!

Sorma Doktor!
Yıllardır, bu sevdamı, ben hep içim de yaşadım!
Her türlü acıya katlandım!
Ömür boyu sevdamla, için için yandım!
Sonun da, bir deri, bir kemik kaldım!

Bu kara sevda ile!
Ya olur da, bir köşe de!
Veremlere düşüp, ölürsem eğer...
Olur da!
Merak eder, senden sorarsa!...
"Mezarı nerde?" Diye...
Sakın ola, söyleme Doktor!
Ben sevdamı içime gömdüm!

Aman dur, yazıktır toprak aşınmasın!
Sevdiğimin gönlü sonra üzülmesin!
Mezar taşıma adım yazılmasın!
Aman ha Doktor!
Mezar yerim gizli kalsın!
Sakın!
Kimseler kara sevdadan öldüğümü bilmesin!
Dinçer Dayı