.......................................................Nerde kaldı o şanlı haykırışlar, isyanlar!

Daha dün gibi haykırışlar var vardı Beyazıt’ta
Bozkurtlar direnirken ihanete
Nice yiğitlerimiz düşüyordu toprağa
Ağıtlar deliyordu gökyüzünü
El ele, gönül gönüle arşınlıyorduk sokakları
Sanki kurbanlık koyunduk kahpe pusularda
Ölen bizdik, vatanın sahipleri başkaları
Okullar, ahhhh okullar
Yurtlar, o güzel yurtlar
Kan gölü, kısıtlanmış özgürlüğümüz
Türk’e yâr olanlar kurşunlandı
Turan, Kızılelma, Türk Birliği için yürüdük
Lakin biz katledildik devlet eliyle
Bakanlarımız, başkanlarımız, tığ gibi delikanlılarımız gitti
Yetmedi
On iki eylül zebanileri geldi küffarın şövalyeleri
Ülkü çiçekleri gök ekin biçilircesine biçildi
Hücreler, işkenceler, dağıtılan ocaklar
İdam sehpasına yollandı alnı pak nurlu ülkücüler
Ülkümüzün mimarları zindanlarda
Başbuğumuz, ilim adamlarımız idam ile yargılanırken
Orospu çocukları artislerin apuşları arasında
Vatanı satıyorlardı küffarların ağalarına
Öz Türk’ün kaderi mi nedir?
Ölenler, öz yurdunda yuvası dağıtılanlar bizdik
Türk’e, devlete, memlekete düşmanlar
Bir eli balda, bir eli kaymaktaydı
Ama hala anlamadı bizim yiğitler
Bölündüler binbir parçaya
Felaketlerin eşiğine gelindi şimdi
Ya hep, ya hiç!..

Zafer Direniş
...