asma suratını!
yarın bayram,
hatırla geçmişi,
dal git uzaklara,
taa altmışlı yıllara.
sevgi orada,
merhamet orada,
insanlık orada,
çıkarsız yardımlaşmak orada,
gülen gözler görmek orada.
az insan,
çok huzur orada.
asma suratını,
yarın bayram…

hatırlasana?
bayram diye babamın aldığı
cızlavet ayakkabı vardı,
hani şu içi astarlı olanından,
yüzü parlayıp duranından,
ayakkabının en kralından.
mahalleli çocukların
imrenerek baktıkları tarzından.
bana bir numara büyüğünü almıştı rahmetli,
büyüyorsun, seneye de giyersin farzından.
yamalı meşin topla maç yapmıştık
havalı lastik ayakkabımla.
topa vurunca ayağımdan çıkardı.
dedim ya bir numara büyüktü,
şimdiye kadar hiç cızlavetim
olmamıştı, bu ilkti.
etme inadını,
yarın bayram…

kuzuları gütmeye,
öküzleri otlatmaya,
tarlada çalışmaya giyemezdim,
doğrusu kıyamazdım!
gel zaman, git zaman,
yırtılmaya başlamıştı canım cızlavet,
yılını doldurmadan,
haberim olmadan.
önümüzdeki bayramda
giyecektim parlatarak.
yıkayıp, kurulayıp,
evin ağaç direğinden astım,
bayram gününü beklemekti kastım.
hafiften yırtıktı ama emircan
olsun dedi bekledim.
tez gelsin diye bayramı sürükledim.
hınzır ayak sinsice, hızla büyümüş,
küçük geldi, lanet olası çürümüş.
gözüm lastik ayakkabıda kaldı,
benim diyemedim,
bir daha giyemedim.
ilk ve son cızlavet ayakkabım.
çocukluğumun vazgeçilmezi.
unutamam tadını,
yarın bayram…
27.6.2023 Emir Şıktaş