Issızlığın örtüsü, evlerde perde perde
Bitmeyen gecelerdir, tek ortağımdır derde
Titrek mum ışığında, kendimi gölgelerde
Ararım umutları, söyleyin bana nerde?

Gözlerin yorgunluktan, dağılırken dikkati
Dinlendirir uykuyla, çileyi meşakkati
Uykunun en ağır ve en kasvetli bir vakti
Uzanır bebeğine, bir annenin şefkati

Usul usul geçerken, dururcasına zaman
Soğuk yalnız sokağı, yorgan gibi örtüyor
Efkârımı bastırır, sigaramdaki duman
Çektiğim her nefeste, umutlarım tütüyor

Karanlık gecelerin, umududur yıldızlar
Onlar da benim kadar, ışıksız ve yalnızlar
Gecenin ıssızlığı, hüzünleriyle çöker
Zifiri karanlığı, gün şafağıyla söker

Sevdalı bir gönülde, yürür ay ışığında
Serenatlar dillenip, dökülürken heybeden
Süslenmiş rüyaları, görür her aşığında
Yıldızlar mı ay mıdır, bu gönlümü cezbeden?

Gecenin bir vaktinde, Hakka karşı huşuda
Uykunun en derini, kalkarak teheccüde
Zikir tesbih halinde, mahlûkat baykuşu da
Uzanır her bir dua, sonsuz olan gecede