Kırgın akşamların;
Umuda açılan penceresinde
zulmeti parçalayan ışık hüzmesiydi bakışlarım
gönlümden gönlüne sunduğum…
Gayrı meşru sarılmaların müptelası olmadı hiç
duygularım.
Makbul bir vuslattı hayalini kurduğum.
Yasakların çiğnendiği haram hengâmesinde,
Helali arzulayan mübahımın adı aşk..!

Zihnimin med-cezirinde;
defalarca mihengine vurduğum sevdayı
yazarken silinmez belleğime,
ayazına müptela leyalin dingin karanlığından
süzülüp gökyüzüne,
usul usul ağaran sabahımın adı aşk.!

Düşlerimin mabedinde bir çift göze meftun,
Gülüşlerinden salıncaklar kurduğum,
yüzüme vuran şemin şavkında
dua dua avuçlarıma doldurduğum,
(S) aklımdan geçenleri niyaz ederken Hakk’a
Hu deyip döndüğüm semahımın adı aşk..!

Hüznünü gözyaşlarıyla boğan
Mahremlerin efendisi ben.
Ben ki; en alengirli yenilgilerin kıdemlisi…
Haklıyken bile ne kadar da çok sustum..!
Bunca suskunluğun feveranı,
yayından fırlamış ok misali
canhıraş bir yakarışla,
İflah olmaz eyvahımın adı aşk..!

Eyy ahımın yegane muhatabı..!
Merhabayla elvedanın arafında kalmış,
Akıbeti bilinmez yola revan bir yolcu yüreğim şimdilerde.
Gölgesi kambur,sureti gizli,nüshası kayıp
Tövbe tutmaz günahımın adı aşk..!

Seyyal Tanır