Güzellikler ondan menkul
Kim demiş ki azdır baba?
O bir töre, o bir okul...
Gönüllerde hazdır baba!

Gür çıkan sesimizdir o!
Hayat nefesimizdir o!
Altıncı hissimizdir o!
Mevsimlerden yazdır baba!

Edep ondan miras bize
Ahlâk ondan libas bize
Her neyi varsa has bize
Evlât mızrap, sazdır baba!

Ondan yüce dağ olur mu?
Bereketli bağ olur mu?
Daha aydın çağ olur mu?
Dosdoğru bir sözdür baba!

Unutulmaz anıdır o!
Evlâdının canıdır o!
Masal kahramanıdır o!
Gönüllerde nazdır baba!

Baba merhemdir yaraya
Gönlü benzer bir saraya
Toprak girmiştir araya
Şimdi bize gizdir baba!

Gönül göğünde güneştir
Zemherilerde ateştir
Ruhlarımıza bir eştir
Yarınlara hızdır baba?

Düştüğünde eldir bize
Ağustosta yeldir bize
Diken içre güldür bize
En tabii pozdur baba!

Arkamızdaki güçtür o!
Başlarımızda taçtır o!
Meyve veren ağaçtır o!
Soframızda tuzdur baba!

Bayrakta al kan gibidir
Kaynayan volkan gibidir
Zorlukta kalkan gibidir
Hakikate izdir baba!

Varlığı nimettir bize
Duruşu izzettir bize
Herkesten cömerttir bize
Yolun hası, düzdür baba!

Babanın gölgesi yeter
Evlâtlar izinden gider
Yokluğu ölümden beter
Yanık gönle buzdur baba!

O ki ilk aşkımız bizim
O ki ilk meşkimiz bizim
O ki can köşkümüz bizim
Paletimde bozdur baba!

Varlığı andırır yazı
Yokluğu yürekte sızı
Güneşe benzer gül yüzü
Aydan arı yüzdür baba!

Umutlar onunla çağlar
Yokluğuna dağ, taş ağlar
Her ne varsa kara bağlar
Arı duru özdür baba!

Baba görklü bir çınardır
Bengisudur, bir pınardır
O ki evlâdına yârdir
Basiretli gözdür baba!

Babasına yaslanan çok
Yokluğunda hislenen çok
Gözyaşıyla ıslanan çok
Yüreklerde közdür baba!

Babasızlar, boyun büker
Baban yoksa evin çöker
Her oğul babaya çeker
Bizden daha bizdir baba!

Baban yoksa öksüzsün sen
Kuru dalsın, köksüzsün sen
Hak neyine, haksızsın sen
Hem yakın hem uzdur baba

Şimdi beyhude çağrımız
Dinmez yürekte ağrımız
Yanıp kül oldu bağrımız
Sonun başı, güzdür baba!

18.06.2023/Trabzon

M. NİHAT MALKOÇ