Yüregine emegine saglik hocam manidar bir eser okudum

O saray öyle bir saray ki, tahtini Rabbimiz kendisi icin insa etmistir
bekcilginide bizlere vermistir
Artik oraya layik olabilenleri saliyoruz iceri
Bazen ahu vah ettiriyorlar bizi
cünkü bazileri tahta göz dikiyor

Bu harika şiirleri kaleme alan BÜYÜK ÜSTAT;

Her dizeyi kaleme alırken ben yıllarca gönlümü Yunus Emre ile terbiye ettim demektedir adeta.

Yunus'un dizelerinde on iki hücreli, yedi pencereli, iki dilberli bir saraydır gönül. Her gönlün içinde bir padişah oturur. Gönül biraz daha genişler, şehir olur. “Gönlümüz oldu ulu şâr o şâr gibi ya kanda var” diyen Yunus, daha birçok beytinde aşk ile genişleyen gönlünü mamur ve bayındır bir şehre benzetmiştir.

Yine Yunus'un bir beytinde, can şehri içinde bulunan bir kal'anın etrafı, nefs askerleri tarafından korunan gönüldür. Dost, can şehrini yağmalayıp, gönül kal'asını ele geçirir: “Dosttan yana giden kişi kendözinden geçmek gerek / Dost yağmalar cân şehrini alur gönül kal'asını...”

Gönül mülkü 'dost' tarafından yağmalanmıştır. Yağmalanan mülkte tahribat, yangın ve sıkıntı meydana gelmiştir. Bu yağmacı, aşk derdi çekenden başkası değildir.

Şiir ne güzel bitiyor. Nasihat nasihat içinde.

Şimdi iyi düşün, açma arayı,
Tımar et yürekte varsa yarayı.
Son pişmanlık asla fayda vermiyor;
Yapılmaz, yıkılan gönül sarayı...

Vesselam. Elinizden öpüyorum KIYMETLİ ABİM.

Kırık yan çoğaldı, camdan sarayım
İdeal bir düştü, sırça sarayım
Çokça müskülpesent, değilim amma
İdealim taşmış, fazla sarayım

Normal insan olmak, çaba istiyor
Hayatı şükürden yana istiyor
Ömrüm geçer saray, donatamam ki
Hayat normal ister anlatamam ki

Kadın hak sıralar, listesi elde
Kader ortaklığı, hanidir nerde
Geçmişte yoklukta, han inşa ettik
Zaman çaba ister, can inşa ettik


Kıymetli Üstadım.
Şiiriniz çok geniş şümullu.
Doğal süreçler, dayatma süreçler bazında yenik durumda.
Sınırların boş verildiği bir süreç yaşanıyor.
Düşündürdünüz Üstadım.
Sanırım "kırık bir aşk hikayesi" payımıza düşen.
Çok saygımla ellerinden öperim Üstadım.