Umutlanarak gelmiştim uzaklardan gül kokulu kente
Unutulmuşluk düşmüş cıvıl cıvıl şen sokaklara
Yüzlerdeki gülücükler silinip gözyaşına dönüşmüş
Zifiri karanlık çökmüş, katran karası suratlar düşmüş
Mavisini, güllerini çalmışlar haktan görünenler
Mutsuzluk akıyor, şu kentin her bir karışında ağladım
Rengarenk balonlar patlamış çocukların ellerinde
Hayaletler şehrini dolaştım ruhsuz gölgeleri takip ederek...

Uykular tatlı mı geldi bize masallar anlatıla anlatıla
Kükreyen küheylan, uluyan bozkurtlar hani nerde
Bilge Kağan’ın sözlerini işitmedi mi ’’Türk’üm’’ diyenler
Kürşat’ın narasını tarihin sayfalarına mı gömdüler
Ne hayaller kurmuştum yüzyıllara bedel aşk
Kim(ler) bırakmıştı Türklüğü öksüz, öz yurdunda parya
Kimler için kara toprağa girmişti ülkü devleri yiğitlerim
Kan kokusu, nazlı hilalin rüzgarsız kalışı ödürdü beni!..

Çekip gitmek mi gerek kahırları yüklenerek Tanrı dağına
İşgal, Türk’ün sahip olduğu topraklar esaret içinde
Nere gidem ki; beni kabullenecek kimseler yok
Müslüman dediklerimiz sorgulanır müslüman mı diye
Bilge Kağan başbuğ adına andım olsun yurduma
Kutsalım olan memleketimin bütün kentlerine yeminim
Türkleşinceye dek amansız savaşım devam edecek
Ben hükümran olacağım kanımın aktığı bu topraklarda!..

Zafer Direniş
...

Bir tan vakti bir bozkurt uluduğunda zafer bizim olacak!