Hal bilmez, söz bilmez şu nadanların elinden
Perişan olup, hüzün ve hicrana düşmüşüm
Doymak bilmeyen aç gözlü ruhların dilinden,
Köşe bucak kaçan bir su-i zana düşmüşüm.

Yüce Zatın verdiği ilim irfan dersinde,
Ne vicdan anlar, ne de irfan içerisinde
Alimlerin yanında, arifler meclisinde
İlimsiz irfansız bir imtihana düşmüşüm.

Devletin malı dedik, kıymadık hiçbir pula
Kör olmuş gözlerim yapıştı bir naçar kula
Ölmüyor ki! şu fani cismim, ruhum kurtula
Mecnun gibi sahra-yı beyabana düşmüşüm.

Bir zamanlar elimde, kalemler ak-pak idi,
Güzeller vardı etrafımda, dil-ü pak idi.
Sanki gönlümdeki herkesten, pir-ü pak idi.
Şimdi gönlümdeki kara sevdana düşmüşüm.

Ele geçer mi? bu zamanda namuslarından,
Gözlere uyku girmez, gece su-i zannından,
Bıraksam gönlümü, bakmaz kimseye arından,
Hakiki dost zannedip, bir Yaban’a düşmüşüm.

Aşıklar meclisinde gördüğüm, her bir güzel
Baka kalmıştım, ela gözlerine gör, güzel,
Tanıştığıma pişman etti beni, yar güzel
Mecnun leyla gibi, Gül-ü Canan’a düşmüşüm..

...andelip...