Pire İle Cenk

Bir pire aniden çıktı yoluma
Dedim, civarımdan uzak ol hemen!
Dedi ben dostunum, uçtu koluma
Anladım bu işte vardır bir dümen.

Pireyi kavrayıp attım kolumdan
Tekmeyi kondurup ittim yolumdan
Heybetle bakınca korktu halimden
Çırpınıp dururken diledi aman.

Ben ettim sen etme demeye durdu
Kurtuluş kapısı ne yanda sordu,
Şu ecel terleri alnını sardı
İstiğfar etmeye vermedim zaman

Sabahın köründe kattım nahıra
İlk günde düveyi sürdü nehire
Belinden bağlayıp attım ahıra
Dedi midem açtır, istedi çemen.

Nihayet piredir, bitmez oyunu
O kadar da küçük görme boyunu
Aklına takmıştır kuzu, koyunu
Suyu alttan yürür bulunca saman.

Çekici fırlattı, tuttu penseye
Balyozu indirdim üç kez enseye
Bayılınca dedim, deme kimseye
Başından aşağı çalarım keman.

Hançeri böğrüne çekip dayadım
Bir anda göğsünü kana boyadım
Dedim bak ne kadar hoştur soyadım
Bana yan bakanı ederim duman.

Sorsan, bana kafa tutar halince
Yumruğum mor etti göze gelince
Dirseğim göğsünü hedef alınca
Bir seksen uzandı, ezildi çimen.

Karşımda mum olmuş bütün kinciler
Nefesim güçlüdür, şaşar cinciler
Üflersem ateşe döner inciler
Şakiye elimde dar gelir zaman.

Dedim, mesken tuttun yatak yorganı
Hemen bir gusül al, çıkar hırkanı
Bin kere tövbe et, oku Furkan’ı
Bağışlarım belki edersen iman.

Mustafa Hoşoğlu