ben oldum olası neyeyse
eller ğibi ürüya file ğörmen
valla; an beyan aklımda
emme o zabala;
nassı ay-aydın bi de
gara bi kedi çeneğimde
neytsem enmeyyo üsdümden
eveliysem gorkarın içim titirer
bi zini ğaradut depemde
alıp endirecek herkeşler
gıyamayon höyle kimselere
herkeş almaya çalışıyo elimden
“kimselere elletmecen”
“ısmayıla eletcen” deyon herkeşe
.
kimi gardaşını yollayo,
kimi anasını
kimezi has-öz garısını
biri de bobasını
bobası noldum öldüm deyo
“illem o(ğ)luma ğel
onu beğenmezsen bağa gel
kimseciklere vermeyon garadutdan
herkeşe göre de ben “Anşadudu Sultan”
biri “gaçalım” deyyo
kimi bilmen ne? emme
kimseler murazına eremeyo
.
biri gaçalım
bi başgası “yatalım”
bi başgası “hep seni düşünüyon”
öteki “bana ğel, benim ol seni bek seviyon”
“elini ılıdan sovuğa vurdurman” deyen de
“golunu bileziğinen doldurun” deyen de
biri “goca ğafalı, gremse”
biri “beşibiyerde”
“sana havasın gı”
“yoluna ölüyon”
“ya benimsin ya garatopra(ğı)n”deyen de vaar
çıkarıp dabancasını-gamasını ğösderen de var
illem yolunu camın öğüne düşüren de
mayıl mayıl göz süzen de
gaş-göz eden de
.
analık; bobama “ilk gelene ver getsin” deyo
bobam olacak mehremetsiz, öküz gibi bakıyo
dedem “erezil etdiniz hunu”
ebem “olur olmaz her gapıya varıyoru”
analığımın abası “ilk gelene vercek bobası,
analığın gardaşı “gaçırman;
“böyük dutun ağırlığı
bunun getdi getdi zamanı
hasbam eyicene gancıklaşdı
bi taha ğeşmez ele böyesi
getdi mi ğeder, gaçırdınız mı
ele ğeşmez bunun gibi gancık,
dişi mi dişi”
ne döşşek isder,
ne yorgan yasdık
“eğere de geliir, semere de”
al terkine, endir yere
banamın demez aban üsdüne..
ver Allahım ver”
“cekedini at üsdüne alır
ilk gecede gebe ğalır
damızlık tay ğibi
yanakları bal, gözleri
gaşı yay gibi”
.
“ilkinde alır evelallah”
“maşşallah subanallah”
“onun gibi garım ossun,
bi millon borcum ossun”
“hep böle bişiy isdedim Allah bilip duru”
“acabına ola kime nasip olu(r)”
goya bobam olcag adam
“nere veriseniz verin, ben garışman”
dayılarımın, de(y)zelerimin elinden ne ğeli..
analık ıvgalar duru(r) bobamı;
ver birine başından at len
iki ğün sonura eliyin kiri
“baya bildiğin serpildi,
tehnede buna ıras gelen,
dutduğu yerde beceri(r)
.
Allahın sefi!..
aklı eleri-ğeri ermez deli!..
yolda ğören,
öğüne ğeçen,
ardına düşen
gaçırı(r),
ırzına ğeçer,
gebe bırağır”
ondan sonura da
ayıtla ga(y)ri pirinciyin daşını
dadına alışınca da
yoldan geçeni çağırır
nesebi kim bilemen
dertsiz başına dert eden.
başga işin gaydın
derdin mi yoğ Allasen
.
bi bakmışın senin gız garnı burnunda gebe
garım demediydi deme,
görünen köv gılavız isdemez
emme eyi yannını kendin bilisin,
“humayın güneş ilekesi götürmez”
adı çıkmadan ver getsin
bunun böylesi başa bela
sürüyen olu(r)sa da
görmezden gel, ürüsüm
gerisini sürüyen düşünsün”
..