ellehem yeni garıynan da bek eyi değilleriki
“kimse kimsenin umurunda deği(l)” deye
acızlandı “ha varsın, ha yoksun şe(hi)r yerinde”
bi tek “Anşadudu”ydu onun marağı, derdi
…
bi acıdım kı, hemide nası? vah! Ismayılım vah!
hinci el(im)den ne ğeli, adamca(ğı)za ne deyen,
“vara Allaha ısmarladığa gelmeseydi” dedim içimden
Ismayıl hala o deli çocuğudu, maşşallah-subanallah
.
“yan gelip yatıyo” sanıyoz, uzakdakınnarı ay bacım
ne bileyin görmediğimizden-bilmediğimizden
“herkeş yerinde sağ”, “halından memnin neneyen”
kırk yıl geşmiş “garının adını mı çıkarcan” gardaşıımm
.
sarıldı elimi öptü, halallık isdedi,
hankımız böyüğüz bilmen valla
ben de “ben senin elini öpcedim ay bizim o(ğ)lan” dedim de
“sen başda böyüksün önemli deği(l)” dedi
“hoşçakalın” dedi emme
gönnü yoğudu getmeye, vallaha billaha
.
melil melil bakıyoru,
baya bildiğin mahana arayodu
hani çıksa da biri “getme” dese deye
gözümüzün içine içine
yalvarırcasına bakıyodu
“yollaman” deye
caymaya can atıyoru,
aklımıza gelse ye,
ha ben ne yapayın(m)
halı, halaa gözümün öğünden getmeyoru
ay bacııım..