İhtiyar olmadan geçtin de gittin
Esrarı sırattan, ürktün mü baba
Ansızın bihaber, uçtun da gittin
Bilelim bizlerden bıktın mı baba

Sohbette; mizahı, çeşni ederdin
Bin bir düğümleri elsiz çözerdin
İlçe de göğsünü, gerer gezerdin
Dostlara kırılıp küstün mü baba

Bilirsin anacım, önceden göçtü
Yerle yeksan oldu evimiz çöktü
Can olan dostların birçoğu uçtu
İzahın üstüne, sustun mu baba

Anamın sonrası mutlu olmadın
Yeni refikanda huzur bulmadın
İyiyim, dedin de içten gülmedin
Eşinin yanına, koştun mu baba

Dağ gibi; başımız, bükülür oldu
Gözlerden inciler, dökülür oldu
Kerpetenle sözler sökülür oldu
Varsa engelleri, yıktın mı? baba

Geçmişi; hasretle, hayal ederiz
Akıp yiten hayata, dalıp gideriz
Şu gamlı gözlerden, seni sileriz
Islanan mendili, sıktın mı baba

Bayramı seyranı, kederli bildik
Her şeyi geriden, izleyen olduk
Bir olup başına, gör diye geldik
Söyle gözlerini örttün mü baba

Her daim sohbete, katarız sizi
Sizden olan anılar lezzeti tuzu
Anamın gülmeyen hareli gözü
Sen de ona eşlik ettin mi baba

Anam her fırsatta, seni anardı
İsminle konuşur, içten yanardı
Sevginle bizleri, kalben sınardı
Desene bunları, tattın mı baba ..

H.C.ÖRS, Ankara - 11/2009 (Arşiv - 08)