LOTUS

sen ki
yüreğimi okşayan
naif bir gül katresi
grinin maviye baskısı
yüreğe vurulan darbe

sanma ki hançer kesiği
mazbut bir ayrılık sonrası
haslete gark aşk yarası

bir bilsen
nasıl da okşuyor mavi düşler
kabuk bağlamış yaraları hicran sonrası

karanlığa özdeş yanılgı
g/özümde kapatırken perdeleri
kamçılayarak rahvan adımlı özlemleri
getiriyor maviye boyalı yarınları

yığın yığın enkazlar taşınırken içimden
gördüğüm
Nisan’da açmış nadide Lotus çiçekti
bakarken güzelliğinden kör oldum

durdurarak içimden taşınan hafriyatı
artısı, eksisiyle
sakladım yüreğimin nüvesinde
ve düşümden uzaklaştırdım bidat’ı

olsa da ayaklarıma takılı prangalar
bozdum önümüze yığılı edinilmiş ezberleri
iki ileri bir geri
dilde sus
gözde özlem
yürekte aşk yarasıyla
kah medcezirler yaşadım
kah buz üstünde yürüdüm

nihayet Tanrının emrine uyarak
ben iyiye
ben güzele
ben geçmişte binlerce kez öldüm

ama yılmadım
mavi düşlerle
ben yine de aşka uyandım

Efkan ÖTGÜN