Dedim cana merhem derd-i yâr olur
Dedi yâr dertlisi bikarar olur
Dedim çakıl ne ki yollar dikenli
Dedi yürüyene çemenzâr olur
Dedim gaflet beni koymuyor yola
Dedi fark edene ilan ar olur
Dedim hem nasihat hem balyoz sözün
Dedi anladığın sana kâr olur

iniltiler yükseldi şövaleden ;

ben step’sarı
uçsuzluğa payanda
ben sararım buğday toplayan köylü kızları
geceleri avlanmayan rengim ben
hem masum
hem uçarı
beni idam etmeyin

ben ırk’arası
afrikalı bebeğin teninde ,
asil duruşumda saklıdır direncim ayrımcılığa karşı
ben kömür karası,
ben gönül yarası,
babasız çocuğun şuur altında
bir maden göçüğü sonrası
beni sürgün etmeyin

ben gök’gri
kâh bulutların kucagında dans ederim
kâh ziyaret ederim mutlu evleri
kül rengi katliamlar artığı bir savaşzedeyim
bomba olup atılırsam beni bağışlayın
anneler,çocuklar ve Hüma kuşları
beni kurşuna dizmeyin

ben alelade bi’rengim
özümde masum,
bana yükleyerek tum soykırımları
kurtulacaksa eğer insanlık
kabulüm
beni infaz edin
yetim bir gökkuşağı altında

sizler renksiz şarkılar söyleyin g’ayrı
ölürken
anneler,çocuklar ve Hüma kuşları
suçlayın tüm renkleri
bekleyin Mahşeri...


Dedim yükün ağır belli derdin çok
Dedi bu bir sırdır fa’ş etme sakın
Dedim şifa için yarana gül dök
Dedi kanadıkça nekahet yakın


Farzımuhal

denilmiş bir zamanlar