Uzayan hedeflerim
sebebsiz sebeblerim var benim
Ağlamanın gözkapaklarında avutulmuş
gözyaşlarım...

Sonbaharın,
sararmış yaprak kuşatmalı günlerinde
rüzgar tesellili anılar
dökülür gözyamaçlarıma
Seni sorar tütün kokan ellerim
Yok derim gitti derim ağlamaklı
Sonra bir tütün sarmaya daha yeltenirler
engel olamam,mani değildir çünkü kelimeler...

Nasıl varlığında seni sardılarsa,
Yokluğunun ilk akşamında alıştılar tütün sarmaya
Gül tutup sana getiren bu eller
kül tutup seni yanarken
duman duman ölüm soludular maziye...

Bin sitem yılgısı bu eller;
seninde benimde katli vacip
katilimiz oldular...

Şimdi canlı cenazeyiz ikimiz de
Tabutumuz ben
Dört koldan taşıyan yine ben...

Ama sana söz sevgilim sana söz
Bin kere öldürülsen de içimde
Ben düşmeden sen, sen
Düşmeyeceksin toprağa!

Çağdaş Durmaz