0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
439
Okunma
Oturdu bir taşın üzerine.
Şöyle bir baktı, kendi üstüne.
Yavaşça çıkardı, tabakayı,
İnan çok zor sardı, sıgarayı.
Çakmağını zar zor ateşledi.
Ortalığı hep dumana verdi.
Yavaş yavaş çekti sıgaradan
Artık görünmez oldu, dumandan.
Hemen de başladı, öksürmeye,
Öksürüğü bağladı,seriye,
Zavallı taşdan aşağı düştü.
Gariban oracıkta ölmüştü.
İhtiyar dışarıdan gelmişti
Burayı da ne kadar sevmişti.
Yoktu sahip çıkacak yakını.
Sessizce teslim etti canını
Zabıtalar alıp götürdüler,
Üç beş cemaatle defnetiler.
Yazılmadı mezar tahtası.
Çünkü yoktu ufak hatırası.
Evinde üç beş eşyası vardı.
Ev sahibi hemen çöpe attı.
Kalmadı ihtiyardan bir eser.
Çoğu işte böyle konup,göçer.
Necmi Özyurt
5.0
100% (1)
