O gün bir vedaydı gülüşün ve sesin
Neden tuhaftı hava, gözlerinde bulutlar
Güz yaprakları gibiydi umutlar
Şimdi dallarda bir iz var senden kalan
İçimi hıçkırıklar sarar

Neden mi yaşantım renksiz, içim kapkara
Neden mi gülemem bu hasretle ben
En güzel mutluluklarım bir hayalde kaldı
Ve en güzel, sevgi dolu umutlarım
Bir karanlığa tutsaklandı

Sen yokken yabancı artık bana tüm sokaklar
Neden mi içim tüm hüzün, suskun dudaklarım
Kara yüzlerden aldım bu tutuklu akşamları
Gözlerin benden uzaktaysa mutsuzum
Hüzünlerden öte susuzum

Bilseydin düşüncelerimde bir keder var
Unutamadığım
Yüreğimde çırpınan bir kuşun feryatlarına
Takıldım yandım
Neden mi benim aydınlık gecelerimi
Bir karanlık zından gölgeledi
Anlatamadım içimdeki sarı hasreti

Kayboldu beklediğim ufuktaki ışığım
Kayboldu merhametsiz bakışlarda
Renkli mevsimlerim... soldu baharlar
Ve uykularımı yitirdim gecelerde
Kabuslar sardı nemli gözlerimi
Bir beni bir seni aradım tutsak düşlerde
Anladım, anladım ki artık
Çoktan tutuklanmışım yazgıma


Günay Koçak

23 / 05 / 2023