Yıl iki bin yirmi üç, günlerden altı Şubat
Sözün aciz kaldığı, hallere şahit olduk
Dördü on yedi geçe, adeta durdu hayat
Açmadan solup giden, güllere şahit olduk

Karanlığa büründü, her tarafta ışıklar
Kulağı sağır etti enkazdaki çığlıklar
Yüreklerde sızılar, dudakta hıçkırıklar
Gözlerde buram buram, sellere şahit olduk

Kimisi can derdinde, yıkıntılar içinde
Kimisi kurtulsa da, sıkıntılar içinde
Kimisi umut arar döküntüler içinde
Boynu bükük çaresiz, kullara şahit olduk

Yerle yeksan eyledi, dağı taşı kumsalı
Nice can uçtu gitti, bir kelebek misali
Böyle bir felaketin görülmedi emsali
Harabe kasabaya, illere şahit olduk

Nice nice insanın can kopardı canından
Yerler gökler inledi, feryad-ı figanından
Doğu Batı demeden, dünyanın dört yanından
Yardım için uzanan, ellere şahit olduk

Yeniden hatırlattı insanlık ilkemizi
Bir kenara bıraktık nefret ve öfkemizi
Her şeyi değiştirdi, depremin acı izi
Metrelerce yarılmış, yollara şahit olduk

Herkese mezar oldu, fiyakalı binalar
Toz toprağa karıştı, ellerdeki kınalar
Gözü yaşlı babalar, bağrı yanık analar
Evlada ağıt yakan, dillere şahit olduk

ŞENTÜRK DURSUN