Şairler amigo olmuş çıkmış
Yalaklanırlar durmadan şehzadeye sultana
İki kemik biraz da zam ile pışpışlayam
İklimler düzelince yine cennet satarım
Koca Tanrı kendine bir iyilik yap, gönder kıyameti.

Babası cahil anası cahil hemi de fakir
Sormaz Tanrı niye aile kurarsın
Sultana köle, şeyhe tüysüz delikanlı lazım milyonlarca
Harem kurarmış yaz ayında cırcır böcekleri
Cennet dedikleri ahlaktan payını almamış.

Cehennemle korkutur odun ehli
Suları da yakar mısın sevgili Tanrım
Eski ile yeni arasında fark belki de binde bir
Enflasyonu hortlamış çölleşmenin kuraklığın
Tanrı rüşvet yese kulu duymazmış

Roma-Bizans kralları mı İbrani aşiretinin peygamberleri mi
Aralarındaki fark; hangisi daha çok yalan söylemiş
Derler ki kare kökünü alamazlar sonsuzluğun
Döner durur çarh ı sema içimde koca bir boşluk gibi
Ne Tanrı ne de yarattıkları gönlümü dolduramamış

Elbet halimize bir yalnızlık gerektirir son mağarada
Issız susuz ışıksız havasız bir mağarada
Yapayalnız tekten de sonsuzdan da azat o mağarada
Dondurulduğu an zamanın susturulduğu gün rüzgarın mağarada
İşte o zaman Tanrıyla belki biraz dertleşiriz mağarada

Çok şeyler dememek lazım
Anlam kendisini kaybetmiş bu dünyada
İki sevgili lakin ikisi de eksik ölümlü değersiz
Kaç okka gelir bilmem tüm kasırgaların ahı
İndirir mi acep Tanrıyı tahtından

Yapay zekanın mekanında robotlar süpürgeyle uçarken
Bana nemruttan firavundan isa musa muhammedden bahsederler
Matematiğin bile bunak kalacağı bir ölçü aleti icat etmeli
Lakin önce ruhumu söküp almalı canavarlar kökünden
Sonra dilim dilim Tanrıyı birleyip bütünleştirmeli yeniden

Aklı olaydı bize akıl vermezdi
Tanrıya akıl vermek haddimize değil
Müflis tüccar gibi eskimiş üç beş kavimden bahsedersin
Yenisi ayda marsta orionda olsa da faydasız
Tanrıyla bir mezarda nasılsa hesaplaşırız.