Gök kubbeyi deldin ne geçti ele.
Şu koca dünyayı çevirdin çöle.
Hasret kalacaksın ormana, göle.
Kendin ettin kendin buldun ey insan!


Kirlettin nefes aldığın havayı.
Rüyanda görürsün narı, ayvayı.
Kuş bile bozmaz yaptığı yuvayı .
Kendin ettin kendin buldun ey insan!


Dünyaları yesen doymuyor gözün.
Mevsimler değişti yaz oldu güzün.
Bülbüller ötmüyor güller de hüzün.
Kendin ettin kendin buldun ey insan!


Gül veren toprağa ihanet ettin.
Gövdeye, yaprağa ihanet ettin.
Üzüm yedin bağa ihanet ettin .
Kendin ettin kendin buldun ey insan!


İçecek suyu bulamazsın bir gün.
Zehir olur her gün yediğin öğün.
Demiyorum yine de sana sürün.
Kendin ettin kendin buldun ey insan!


Gökyüzüm maviydi denizler mavi.
İnsan yıkar mı yaşadığı evi.
Mezarına korsun plastik selvi.
Kendin ettin kendin buldun ey insan!



Mehmet BULUT