KAYIP GİDEN ÖMÜRDEN

Kaç kere volta attım
Islak alaca karanlık gecelerde
Kuşlar dönerken başımın üstünde
Sanki serenat yapıyorlardı ötüşleriyle
Eyvahlar çekiyorlardı yaşantıma
Oysa ben hep umudu bekledim
Doğmayan güneşin ardından
Meğerse kaçmış kafdağının ardına Sinsice göz kırpıyor
Arasıra bir görünüp bir kayboluyor
Oysa her zaman yanımda sanırdım
Seni beklerken köşelerde
Meğer kendimden geçmişim
Sızmış kalmışım bir ağaç gölgesinde.
Vakit geç zifiri karanlık
Sokaklar benim gibi yanlız
Adım adım ilerlerken
Kayıp giden ömürden
Gözlerimi açtım düştüğüm çukur dibinde
Kırık bir ayak tutmayan eller
Tırmanmaya yok mecalim
Bitkin ve yorgunum
Üstümü örtün ölmüş diye
Toprak Ana sarsın sarmalasın
Titreyen bedenimi
Dinsin artık tüm acı kederlerim
Arkamdan bir iki söz çok bile
Hani deliydi meliydi ama
Sevdimi ta yürekten severdi
Güler yüzlü biriydi
Basdımı kahkahayı gözlerinden yaş gelirdi
Ama hiç gülmeyen gariban biriydi
Birde fatiha okuyun arkamdan
Ağlamayın sakın kurtuldu garip deyin
Deyin işte birşeyler maksat muhabbet olsun
Sız sadece beni gördügüz gibi hatırlayın
İçimde ki acılar benle kabre girsin
Oysa bir bilseniz
Kaç bahar sakladım göz yaşlarıma
Kaç mevsim gömdüm sessiz yıllara
Astım umutlarımı dar ağacına
Oysa çok alacağım var
Hayat denen şey senden.
Onu da bıraktım al doldur torbanı
Ben sana hakkımı helal etmem
Hibe ederim kara toprağa bol olsun diye.

NURAY ÖZTÜRK KAYA
HÜZÜN ÇİÇEĞİ

Not=Değerli kalemdaşlarım şiirlerim de beni yalnız bırakmadığınız için öncelikle teşekkür ederim maalesef okmuşluğum çok olmadığı için şiirlerim de imla etsiklerim hatalarım oluyor affınıza sığınıyor nice güzrl şiitlerde buluşmak dileğiyle mutlu huzurlu günler diliyorum