Küçüktür benim evim kutu gibi bilirsin sende
Odam küçük mutfağım küçük hepsi iç içe
Uzandığım yer desen sohbet ettiğimiz kan ape
Evimde Birinci katta kuş bile konmaz pencereme
Eh.. Sende biliyorsun zaten bildiğin gibi işte

Sen terk edip gidince huylarımda değişti nedense
Dışarıya çıkmıyorum mesela kendim leyim sadece
Traş ta olmuyor aynada bile bakmıyorum kendime
Ne gerek var ki birimi gelecek sanki misafirliği me
Ee sende yoksun zaten kim dokunsun kapı zili me

Şikayetciydin benden söylenip duruyordun yüzüme
Bırak artık şu huylarını bu kadar titiz davranma diye
Böyle giderse bak takıntı yaparsın diyordun kendine
Şimdi görsen iki düğmeyi bile dikemiyorum gömleğime
Anladım ki sen ilgileniyormuşsun benim iğneden ipliği me

Ama bir şey itiraf edeyim mi sana çok koydu bana gitmen
Arkana bile bakmadan sessizce usulca haber vermeden
Cami avlusuna bırakılan kimsesiz çocuk gibi bezlenme den
Dilimden bir tek kelime söyletmeden bıraktın gittin beni sen
Bense debelen im durdum gelirde tutar diye ellerimden

Ve sen gelmedin ellerimden tutmadın haber bile vermedin
Yirmi dokuz harften sözcük temi çıkaramadın alfabenin
Deseydin ya bana ben gidiyorum artık allah a emanetsin
ulan Yaradanın Kapısına damı beni emanet edemedin
Söylene allahını seviyorsan söyle sen beni hiç mi sevmedin