Prof. Dr. Meryem UYSAL Ablama
NENE KORKUT

Doğarken seçemez, elinde değil,
Erkek ya da kadın olmayı kişi.
“Adam” olmak bizde karakter işi…

Değirmen başında başlarken hayat,
Nice misafire sofralar sermiş,
Anayla beraber duâlar dermiş…

Dâneler dönerken bulgura, una,
Dönen taş değildi, koca bir devir.
Bu çarkın içinde med ile cezir…

Lise yıllarında mekân Adana,
Ayrılık, ilk gurbet, binlerce çile.
Şahittir Taş Bina, gelseydi dile…

Ankara Ziraat, sağ-sol kavgası,
Birbirini vurur, yurdum insanı.
Unutmuştu millet ortak lisânı…

Nasıl bir zamandı? Ders ortasında,
Yağmur gibi kurşun yağardı birden,
Bu kahpe pilanlar çok uzak yerden…

Ziraat dalında büyük bir âlim,
Olmaktı vatana hizmet davası,
Azimle gâyeye ermek sevdası …

Nene Korkut şimdi emekli amma,
Şiirler, öyküler yazar durmadan.
Nasihatler eder ara vermeden…

Yaradan lutfetmiş, kardeşi yazmış,
Tevhidî bahtiyar emsâlsiz makam.
Ömrüne bereket, yaşamasın gâm…

Tevhidî- Gazi Hüseyin KILBAŞ