-77-
unutmadan;
taha dün osmannıdan ayrılan
söz temsili yonan
nerden buldu donanmayı da
nasıl çıkdı İzmir’e
şaş valla!
Ombeş Mayıs (1919) da neyne
hankı gemiynen(n)
hankı donanmayna(n) çıkarma yapdı
yi(r)mbin gişiyi
nası(l) ğötürdü
Amarikası, İtalleni, İnkilizi,
oldu bitdi se(v)mezler bizi
kimbili(r) ne ğuyruğ acıları var zavallıların
onnardan geri ğalmaz Fıransız cavırının”
arabın bizi maşa olalak gullandığı ğibi
onnar da gullandılar urumu yonanı
cavırlık onnarın ganında varıdı
hadi onun adı belli de;
neydecez arabı
nasıl bi belaya batdık
iki ğün sonura bağrımıza basdık
ne de olsa din gardaşı
hadi ordan be!
.
“-yok amca o zamanlar daha
Amerika yok piyasada”
“-sen ne dersen de valla amarka
emme ille de ille amarka,
sen amarkan kim bilme(z)m(is)in,
puşt inkilizin
gırık dölü, pezemengi
pezemengin eleri ğedeni
orasbı evladı
“gık” bile deyemedi senin osmannı
zati inkiliz ona fursant veri(r) mi?
biri ötekine başımızı dutuverdi
padişahın bütün derdi neydi
ülgesi mi, gulum dediği i(n)sannarı mı
ya ah! vallaha
ya-ah! valla-billa sarayı; “saltanatı”
değilse dövlet adına borş alı(r) da
ecnebi pangalara yatırı mıydı
.
en son gapdan enerimiş “batan gemiden
“bu ülke benim” deyen
üsdelik cavırın gemisiynen
patişahın(m) deyenin isdipdatçı inkilizde işi ne?
Maltaya ğaçar üş gün saklanır mıydı
ordan ver elini inkiltere
hemi de biz İnkiliz cavırına yesirikene”
gahrolasıca!
Dö(v)leti borca sokdun hadi de
bi padişahın ecnebi pangalarında
sandık-sandık altınının işi ne
bizler cep(h)eden cep(h)eye seğidirkene
bize “gulum” deyen padişah can havliyne(n)
başga dertlerde
keyfinde
aleminde
biz gulluğu gabil etdikse o da;
o da Allah öyle ya
.