Geceler öksüz,gündüzler yetim,
Hayatın kendisindendir şikayetim.
Geceden geçiyordum sadece,
Bir çocuk ağlıyordu gizlice.
Soramadım çekindim,nedir nice.
Yetim gündüzlerin hatırına,
Öksüz geceler çekilmiyor.
Pervasız çekip gidilmiyor.
Ay doğmuş geceye,gündüze inat,
Yakamoz kıskandırıyor,gök kuşağını
Aç camını kapını duyuyor musun,
Hanımeli kokularını?
Düşünüyorum da bu güzel gecede,
Ağlamak neden niye?
Yüzüne bakmaya doyulmaz,
Böyle güzellik bulunmaz.
Yosun yeşili gözleri,narin beyaz elleri
Sarı sırma saçları,Kalem gibi kaşları
Güzelliğine güzellik katıyor,
Masum bakışları.
Bu güzelliğe yakışmıyor,
Yanaklarından süzülen göz yaşları..
Yürekleri dağlatıyor.
Seni kimler ağlatıyor,kimler niye?
Geceler öksüz gündüzler yetim,
Öğrenmek bilmekti niyetim.
Yanında bir kadın vardı,
Elllibeş altmış yaşlarında,
Yaşlılığın başlarında,solgun bir yüz,
Feri kaçmış gözler,donuk bakışlar,
Kırlaşmış çatık kaşlar,
Tebessüm etmemek için,
Yemin etmiş dudaklar,
Birşeyler duymak için,
Azmetmiş kulaklar,çatlamış eller,
Yarılmış topuklar,üstü başı derbeder,
Çekingen ürkek duruyor.
Belli ki birilerinden medet umuyor.
Parası pulu yok,boş sözlere karnı tok
Göz göze geldik telaşlandı,
Bir iki adım uzaklaştı.
Biraz tedirgin olmuştu,
Eli kızın elini bulmuştu,küçük kız,
Babaanne acıktım diyordu.
Yaşlı kadın sa sadece hıçkırıyordu.
Sordum,neden ağlıyorsun?
Dedi,annesini babasını kaybetti,
Yoksulluk,hastalık canıma yetti.
O zaman anladım,güzel kız,
Hem öksüz,hem yetimdi.
Varı yoğu babaannesiydi,
İsmini sordum,fısıldar gibi söyledi.
Kader dedi,Kader miş,anladım ki,
Alnımıza yazılan Kader le, kısmet
Değişmezmiş.İçim burkuldu.
Yüreğim daraldı,üzüldüm.
Şu dünyadaki Kader le,
Kısmet leri düşündüm

Ametist