7
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
571
Okunma

Ezelden aşinaydı karanlığa gözleri
Bilirdi sonunda gelir tan yeri
Rüyalarında uzanan ellerini tutmak zordu
Ve elleri gün sıcağı
İzli mermi gibi hızla geçerken hayat
Tutunmak taze dallara
Her yaprağında adı yazılı
Bir daha mı
Aslâ diye
Sevmeleri kilitlemişken sandıklara
Soluğunda anmıştı onu
Ve yine dokunurken yürek darasına
Titredi kırık sazın ince teli
Ancak o vakit siliniyordu
Ufkunda tüm gri renkler
Renkler mevsimlere gebe
Yani mutluluğun tek anahtarı mı
Şu gökyüzünde uçan sakar martılar
Taze çayın deminde
Simit ve deniz diyerek sayıklar yine
O kadın.
Karacakız Emi Öztürk