hiç unutamıyacağım bir gündür
seni kaybettiğim o kara günü
meğer ne dayanılmaz acıymış
yavrum senin yokluğun...

seni doktora götüdüğüm de
nefes aldığını gördüğüm de
bir umut o kapıda beklediğim de
kara haberini duymakta varmış yavrum...


babanın saçına karlar yagdı
ananın vücüdunu dertler sardı
seni hiç yanlız bırakırmıy dı
ellerimden kayıp ta gittin yavrum...

morktan içeri girdiğim de
seni o kapalı yerde gördüğüm de
uyan yavrum uyan dediğim de
gözünü acıp ta bakmadın yavrum...


seni kendi ellerimle yıkayınca
o güzel ellerine kınalar yakınca
yüzünü binlerce kez öpüp koklayınca
annem diye sarılıp öpmedin yavrum...


yavrum gözümden yaşlar akmaz oldu
eller zannetti tuğba yavrusunu unuttu
ana yüreği bilmezler ki hiç unuturmu
kalbimde kapanmaz bir yerin kaldı yavrum...

mezarının başına gelince
dizlerim tutmadı düştüm yere
o karanlık o derin yere
seninle benide gömselerdi yavrum


burası "HACERİN" mezarı diyip geçmeyin
orası yavrumun evi olmuş artık
ecel ulu bir dağmış herkes uğrarmış
bende seni oraya koydum be yavrum...


yanmış ocağım küllerim bitmiş
ama dumanım tütüyor be yavrum
bir selam verseler bana ne fayda
yavrum seni kaybettikten sonra...


ağlama dediler sabır dediler
yerine başkası gelir dediler
yerine başkası gelsede bile
senin yerin başka başka be yavrum...


gelinlik yerine kefen ğiydirdim
evinin üstüne çiçekler serdim
çeyizinden bir yazma getirdim
onuda başında ki taşa bağladım yavrum...



annen tuğba "HACERİM"