Şu hayatta insanın kalbi bir kez kırılsa
Düzeltmez süslü sözler, ve yahut gök yarılsa

İncitilen her kalbin pek derin olur ahı
Her beden taşıyamaz öyle ağır günahı

O kalp ki Hakk kapısı, bedenin Hakk hanesi
Kul kendi dünyasının kendince bir tanesi

Yaradan istermi ki incinsin var ettiği
Yararlansın İster mi kuluna yâr ettiği

Bu dünyada zerresin, teksin yedi milyarda
Bu gün ölsen kim yanar, kim kalır ahu zar da

Oysaki dünya sensin, sen kendin dünyasın
Kıymetin öz de baki, lakin ele hulyasın

Düşsen düştüğün yerden bir başına kalkarsın
Hal böyle iken yine yarınlardan korkarsın

Düşülen yerden daha kuvvetli doğrulmalı
Yeni günlere yeni umutlar doğrulmalı

De ki, dik duruyorum ey be koca kainat
Başım dik, alnım açık, yalan dünyana inat

Eğilmek yok eğilmek, Haktan başka kapıya
Koyduğun taş pek olur daim olan yapıya

Eğilse her kapıdan geçer de insan oğlu
Eğilse her kapıya şaşar mukaddes yolu

Dert dediğin herkeste, bir sende mi sanırsın
İnsana dıştan bakıp güldüğüne kanarsın

Bakarsın dışarıdan abıhayat içer de
Bilmezsin ki sönmeyen kaç yangın var içerde

Ne garip şu yaşamak, ne akıl almaz şeydir.
Hangisi abıhayat, bilmem hangisi meydir.

Ölmeden ölen de var, ölümü öldüren de.
Yaşarken öldüren de, ölürken güldüren de.

Uğruna öldüklerin ölümünü seyreder.
Ne yokluğu zâr eder, ne varlığı hayr eder

Öyleyse hakikat yol Hakka gidilen yoldur.
Yol düz gidilen yoldur, ne sağdır ne de soldur.

Dursun Ali Sağlam
Taşkent Özbekistan
30/04/2023