Bir vefa arıyorum düş kurarak kendimce,
Şu dünya elverdikçe yüzü güleç kalmalı.
Sınırı sevgi olan yıkılmayan bendimce,
Sevgi ile yaşayıp, sevgi ile ölmeli.

Bencileyin sevmeli, şu dünyanın narını,
Acı günde yanımda düşünerek yarını,
Düşünmeden bencilce, kısa günün kârını,
Bir ateşki dumanı şu dağları almalı.

Kendin bilip canımı, darılıp nâ-mert ile,
Şu yalancı dünyada, bir olmalı mert ile,
Dost olmalı masumsa, kuzu ile kurt ile,
Benim ile ağlayıp benle yaşın silmeli.

Büyüğüne saygıda, asla kusur etmeden,
Hırs od’una kapılıp, nefret ve kin gütmeden,
Ahir ömrüm bitip de bu alemden gitmeden,
Şu gönül dergahıma, menfaatsiz gelmeli.

Evvela düşünmeli demeden kelamını,
Anlatmak istiyorsa eğer ki meramını,
Vermekten çekinmeyip Allah’ın selamını,
Er olsun, kadın olsun kadir kıymet bilmeli.

Bahçe bana bağ bana, hepsi bana demeden,
Komşuları aç iken, bir kab yemek yemeden,
El açarken Rabb’ine, yüreciği güm eden,
İnsanlardan değilse, doğru yolu bulmalı.

Dünyayı ısıtırken çocuk ruhlu düşleri,
Yüreğe su serperek samimi gülüşleri,
Dosta, düşmana karşı bilemeden dişleri,
İsrafa kapılmadan kardeş payı bölmeli.

Har-ı gamda olana, Lokman hekim misali,
Riyaya kapılmadan uzatıp dostça eli,
İlaç olup cana can, yaşarken duygu seli,
Yüreği yansa bile, gözleriyle gülmeli.

Bir vefa arıyorum Vefa bir semt demeyen,
Namerdin sofrasından bir tek lokma yemeyen,
Pembe yalan diyerek bir şeyler gizlemeyen,
Özü de bir sözü de duyguları olmalı.

Kul Fikret sözün özü, vefa arar insanca,
Doğruyu bulmak için kafa yorar insanca,
Bilmiyorsa bilene akıl sorar insanca,
Gözü açık gitmeden, son uykuya dalmalı.

Şiir ve Fotoğraf
Mehmet Fikret ÜNALAN ((Kul Fikret)
29 Nisan 2023 Saat 12.05
Güzelçamlı/Kuşadası