Biri yol gösterdi yürüdü diğeri
Yol sömürüye köleliğe vahşete çıktı
Kutsal ülke diye uçurdular göklere herkesi
Hiç bir kahramanı sıçarken göstermediler
Yazmadılar veya okutmadılar bize
Taşlara döt silenlerden medeniyet doğurmaya kalktılar
Jigololardan nice peygamber nice kahramanlar sürdüler meydana

Ya da salya sümük yatağa düştüğünde
Düşmediğinde ateşi, kırıldığında kemiği bir insanın
Kırmak istedi diğerini
Biri yol gösterdi yürüdü diğeri
Yol sömürüye köleliğe vahşete çıktı

Efsane efsane, destan destan ...
Kızıla boyanan ne vatandı ne de ölü yatan
Doğudan batıya batıdan doğuya
Kuduz kurtlar sırtlanlar tilki kürküne büründü
Bülbüllere serenat yaptırdılar solacak gül için
Buruştu yapraklar döküldü saçlar
Dizlerde fer kalmadı çakıldı gözlere tıpaçlar


Hayat neydi usta
Deprem vurdu, gitti bir ana bir erkek evlat
Geriye kalmıştı bir baba bir de kızı
Baba aldı eline silahını, sıktı kızının başına
Sonra da kendi kafatasına...

Ne Tanrı bulundu savaşta ne Allah durdurdu yangını
Bolca cennet cehennem masalı sattılar
Oysa babanın yaptığı doğru muydu
Yanlış mı öğretildi bize Tanrının gücü
Bir aile yok mu oldu?
Yoksa; varlık yokluk muydu?
Yokluk varlık mıydı?
Zihnimizin oyununa da çare bulunamadı!

Kırda toprak hayatı, vahşi
Şehirde tavuk kümesi gibi apartman hayatı
Ekranlarda bolca safsata
Dünyanın her yerinden milyarlarca haber
Barbar çağlarında dünyanın
Ateş dansı duman kiri leş kokusu
Medeniyet mi bu
Stadyumlarda dövüştürüldü hayvanlarla insanlar
Şimdi adına spor denilen büyük taraftar grupları karınca gibi


Yenilik refah huzur bu çağların
Kağıdın icadından sonra klavyeye düştü hayaller
Gerçekler Tanrı kadar yok
Sevgililer kaldı bir gönlümüzde
Eski sevgililer yeni sevgililer
Bir ânâ bir ömür sığdırılan renkli - renksiz görüntüler
Bir yel eserdi
Bir yaprak düşerdi
Bir kaya yuvarlanırdı dağdan aşağı
Bir öküz böğürür şimdi
Bir inek ....Bir sıpa anırır belki...
Bir yılan tıslar bir kuş öter illa ki

Balıklardan haber yok
Deryaları getiremedik dize
Ekranların kapısı açılmadı daha
En yüksek yerinde dünyanın
En alçak Tanrı fantezisine kurban verdik insanı
İnsandan önce hayvanı, belki sonra da robotları
Yani; beni, seni, onu ....

Ne anlatıyorsunuz daha..
Bebek zırlaması kadar korkutucu
İhtiyar çaresizliği kadar bozuk bir düzen işte

Kavramlarınıza tüküreyim
Sümküreyim de burun deliklerimiz rahatlasın
İklimler de değişti hani
Geriye gelmedi daha Anunnakiler
Vatan eyleyemedik Güneş sistemini
GökTengri bir taraftan, Ra diğer taraftan
Allah kaldı ortada, kuzeyden Odin çaktı şimşek
Arabaları elektrikli miydi Tanrıların
Hiç vergi ödedi mi melekler cinler canlar cananlar
Kaç defa yalan söyledi anne ve babalar çocuklarına
Kaç defa masal anlatıldı dünya üzerinde hep bir ağızdan

Masallar hikayeler romanlar tükendi
Bitti filmler diziler cennetler cehennemler
Sür eşeğini yeni dünyaya
Ya yolda uğrar kurt saldırısına
Ya da yolun sonunda derimizi yüzsün ifritler


Kemikler çelikleştiğinde
Ruhu çözüldüğünde Dna’nın
Rna’ya mektup yazın
Biraz daha gaza bassın mitokondriler
Durmak yok, yol göstermeye devam etsin ayak tırnakları
Bağlayın gözlerini bütün kahramanların, tıkayın kulaklarını
Zincire vurun peygamberleri kralları han hakan lordları ve düşeşleri
Eriyor zaman aheste aheste
Yolu bitiyor eskide kalmış insanın
Yapay zeka doğmuş dediler
Kundaklamış mühendisler
Yapay zeka ne anlasın tereyağından peynirden zeytinden
Elektriğin üzerine yemin etmedi mi hiç kutsal bildiğimiz kitaplar
Ne kadar da ayıp etmişler
Ahtapotlar işgal etmedi mi daha köstebek yuvalarını
Alabalıklar olta atmış bulutlardan aşağı
Kaç insan yutacak yemi diye bahse tutuşmuş çekirgeler

Sevgili yeni nesil
Yol da sizin, ufuk da sizin
Tanrının kökünü kazıyıp da gelin
İnsanı kurtarın bu köhnemiş yaşamdan, bu dünyadan...