1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1474
Okunma
Yürürken gecenin koynunda
Ay ışığı aydınlatıyor gözlerimi
Sessiz sessiz…
Bakışlarımda düğümler
Çözülecek gibi değil…
Karanlığın zifiriliği
Örtecek neredeyse sevgimi
Yürüyorum perperişan
Ufuksuz yarınlara
İhânetlerine uğramışım dostların
Umudum…Umudum tek yoldaşım
Bir elimde İskender’in kılıcı,
Diğerinde Ulubatlı’nın bayrağı;
Dudaklarımda Akşemsettin’in duaları
Zihnimde Necip’in dizeleri…
Biraz daha ışık, Ay ışığı
Biraz daha ışık lütfen…
Sevdâlarımı göremiyorum
Yürek sızımın sesinden
Yıldızlar ürküyorlar
Etrafımda dönen
Pervane kelebekler kaybolmuş.
Dostlarım olmuş,
Uçuşan küçük yarasalar...
Adnan Ünal “ö.ç.m”
Cevap Yaz