2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
889
Okunma
O eski evrenler çürüdü,
Algısında iki somya
Kırmızı, ucu pileli.
O eski biriketlerden,
Yazgısında temeli yok
Kapısı demir, avlusu beton.
Çayı tek içer.
Gözleri saatte, bekler
Evveliyatı gelir mi acaba?
Ruh gezinir o evrende,
Algısında hangi hali kaldıysa
...
Başlayıp bitiremediği ne varsa
Evveliyatının ektiği tohum yırtar toprağı...
Mevsimler:
Yeşiller, sarı ve beyaz.
Doğumu yeşil ve sancılı:
"Tomurcuk yükselir göğe, eğikken başı"
Yaşantı sarı ve bekleyişli:
"Güneşi, tuzu ve kuru yaprağı; dikken başı"
Sonu bembeyaz:
"Soğuk mermer, siyah parmak ucu ve bir elbise; defindeyken başı"
Tohum
Zihnimiz,
Kucağımızdaki kundak
Evveliyatımız mı?
5.0
100% (5)
Cevap Yaz