KAVAK YELLERİ
Sanki hiç çocuk olmadık
Çember çevirmedik mi?
Tozlu köy yollarında
Yorulduğumuzu bile fark etmeden.
Başımızda esen hep kavak yelleri
Zamana meydan okuyorduk
Düşüncelerden uzak.

Ne yazık ki gelip geçti yıllar
Farkına bile varamadık
Kıymetini hiç bilmedik
Çocukluğumuzun bittiğinin
İlgilenmeye başladık karşı cinslerle
Nedense çekingen oluverdik.

Göz kırpmalar işmar etmeler
Tenhalarda gizlice buluşmalar
Başaramadık da değil hani
Başımız da kavak yelleri estiği günlerde
Ne çabukta gelip geçtiler yıllar.

Çoluk çocuğa kavuştuk isteme sekte
Kapandı çocukluk ve gençlik yaşamı
Hep hayal kaldı gelip geçti gençlik çağı.
Geçim derdi yaşam çilesi sardı
Saçlarımıza aklar düştüğünde.

Hiçbir şeyin farkına bile varamadık
Hayat hep ilkbahar yaz kalacak sandık
Sonbahara dönüştü dökülen gazel misali
Kış gelip çattı kaldık naçar Ne hayat kaldı ne yaşam
Durmuş Karabağlı