Boyunca çukura batmış bilmiyor.
Üç metreden uzağını görmüyor.
Telaşeden şaşkın, yüzü gülmüyor.
Yıkanmış- paklanmış sanır kendini.

Bölük-pörçük etti tüm birleşeni.
Açıkta bıraktı tüm yerleşeni.
Attığı adımı hayal-düşe mi?
Yıkanmış-paklanmış sanır kendini.

Yasak eyler gözler gören yasalı.
Anlatıyor bin bir gece masalı.
Mücevher diye savunur pasa’lı.
Yıkanmış-paklanmış sanır kendini.

Kalp Kabe ,daima kalpler yaralar.
Şaşırıyor hırsından bu aralar.
Attığı bumerang kendin yaralar.
Yıkanmış-paklanmış sanır kendini.

Müslümanım diyor kalbinde putu.
Aralamaz görsün kara çaputu.
Nazar değer diye tükürür tu,tu.
Yıkanmış-paklanmış sanır kendini.

Tökezler sıçratır kilden çamuru.
Bilmem neden karılmıştır hamuru.
Başarı sanıyor şaşkın dumuru.
Yıkanmış-paklanmış sanır kendini.

Deseler ey, kendine gel kendine.
Ark tıkanmış,su uğramaz bendine.
Yolunda yürüyen ile derdin ne?
Yıkanmış-paklanmış sanır kendini.


Emine Balı Oğuz.