Farkında değil misin; saçların ağarıyor
Senin ömür ağacını; ecel kemiriyor
Her dakika saat; hep bağırıyor
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Her gün göçenleri; görmüyor musun
Sen de öleceksin; bilmiyor musun
Aynada çehrene; bakmıyor musun
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Dün göçtü yine; biri kefenle
Hani nenen, deden nerede
Sonun yaklaşıyor; her an senin de
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Saçların döküldü; yaprak misali
El ayak çatladı; toprak misali
Görmez oldu gözün; artık her şeyi
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Dizlerinde eski; derman kalmadı
Sözlerinde güçlü; ferman kalmadı
Duyan kulakların; bir ses almadı
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Bu Dünya fanidir; bitecek elbet
Gerçek dünya; ölünce göçtüğün Ahret
Kulluk görevin senin; Allah’a şükret
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Dişlerin döküldü; yiyemez oldun
Ağrıdan, sızıdan gülemez oldun
Oturduğun yerden; kalkamaz oldun
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Dünyanın malına; aldanma sakın
Gideceksin sonunda; sade kefenle
Ahrete yönelsin; biraz merakın
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Ölünceye kadar; dünyada çalış
Hayır işler yapmakta; herkesle yarış
Ahreti unutma; Dünya yalanmış
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Allah birdir; başka yoktur tapacak
İnanmayan cehennemde; elbet yanacak
Zalimler cezasını; bir gün bulacak
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Nice padişahlar; toprak oldular
Göçen dostlar; tek tek unutuldular
Dünyada onlar da; çok yaşamışlar
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Doktorlar buna; çare bulmamış
Lokman Hekim bile; yaşayamamış
Bu dünyada ölümsüz; varlık doğmamış
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle

Azrail davetsiz; misafir gelir
Ummadığın anda; canını alır
Tedbirli ol seni; ansızın bulur
Ölüm var ey insan; bir düşün şöyle