__________Duman gözlü Kadınım
Sen saklısın kırık kanatlarımın ardından....
Yüreğimin derinliklerine açılan kapı gibisin
Ben,ki kollarında çürüyüp kalmışım....
Kuytularımda sen"sen her günümde"
Ah reçine kokusuyla tanıdığım
Yazık değilmi sensiz geçen ömrüme
Şaşırdım yollarımı...
Kaldım sisli bir kışın ormanından....
İçimde volkanlar
Kalbimde sararmış yapraklar
Kuruyup gidiyorum sensiz toprağımdan ...
Susmuş dudaklarım
Gülümserken bir ağlıyorum rüzgardan
Söküp atmak istiyorum canımı uzaklara
Görki ...!!
Korkuyorum lacivert ve kadifelerden
Tatlı bir ümit yerine
Yok olacağım diye,ayaklarının izlerinde...
Günlerim eskiyor....
Kendimi arıyorum eski bir romandan
Yolumu bulamuyorum
Her gün içip sana ağlamaktan
Gözlerim kör olmuş
Kaçıyorum görmeyen karanlığımdan
Aklar düşmüş sakallarıma
Durmadan haykırıyorum "öfkeli aralığımda"
Kızıyorum kendime,
Heba ettim kalbimi diye
Ve beni candan sevmeyen birine ....
Gövdemde kuru bir yer kalmadı
Bedenimi ıslattım onca seneler dilimle
Ucu yanık şiirler yazdım..
Bozkır türküleri dinledim günlerce
Kendi cenazemi kendim yıkadım düşlerimde
Ve, onca yağmur suları akıp gitti tenimde
Takılıp kaldım bir meyhanenin küfünde
Sürüklendim her bir kadehte....
Gözyaşımın kanı bulaştı kozalı mendilime
Adını yüreğime yazdığım Kadınım
Sen ne yapardın,
Olsaydın benim yerimde......?
_____
_LESKÜY NARUT