5
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
2108
Okunma
Bir dost tanımıştım yorgun yürekli
Gizli bir gül için ağlardı her gün
Uzansam elletmez kırgın yürekli
Kendini meçhule bağlardı her gün
Sorsam anlatmazdı, sessizdi dili
Asla söylemedi ne renkti gülü
Yüreğime düştü savrulan külü
Bu dostu, bir ateş dağlardı her gün
Aradım taradım, derdini sordum
Cihanda bilen yok, kendimi yordum
Kaç senaryo yazdım, yazdımda durdum
Şiirlerde aşkı çağlardı her gün
Ne varsa kalbinde sildide gitti
Onun gidişi ile neşeler bitti
Yokluğu dostları perişan etti
Bizlere mutluluk sağlardı her gün
Bir mecnun gibiyken suskun diliyle
Her gün övünür iken, kalbi çölüyle
Gözleri parlarken, gizli gülüyle
Bakışları söndü sır oldu gitti
Cevap Yaz