Fıtratta vardır amma ya hakikatler.
Onca aile onca yuva yıkılan yürekler.
Susunca unutulur belki, ya hakikatler.
Gelmiş vurmuşken gafleti yırtan musibetler

Sözler değildi aslolan belki özdü hakikatler.
Manalar içinde vicdanda gizliydi gerçekler.
Sustum bitti sanma yazgın, yarın belki kışın
Konuşma unut olanları sus kurut vicdanın

Çorak toprak değilsin ki nefes alır cansın
Yarın olur sustukların konuşur sana
Sen durur bakar için için kan ağlarsın
Yürekler yanar sen keyfinle yaşarsın
Sanma sen kendini oyalar güne gün katarsın

Soluduğun her hava zehir olur sana yakar
Rızahı ilahiye erme, mahşerde narsız yakar
Ne su yeter söndürmeye durmaz sen yakar
Gönül yangını bu, coşkulu gönlü durmaz yakar

İnsanlığın bunca musibeti
Oyun değildir bunca hakikati
Mutlak suretle kati ve hayati
Birisin sen onca masiva, sureti

Ne azamet ne kuvvet ne güç
Hakikatteyken herşey gözün görmesi güç
Aklı gözünde olanın hakikati görmesi güç
Eşrefoğlu der onu bilen bildi vicdan ile
Yorum yapacak olan varsa kurana
Önce der ki kendisini yorumlasın Mevlana

Sözde mana, gözde mana, özde mana
Hakikatte mana arayana kendi mana
Samimiyet, ihlas, fefekkür, tevekkül
Hidayet ondandır yoktur ona müşkül
İzale eder gönlü, onca can cananda hür

Mehmet ÇOLAK
BURSA/Nilüfer 16.04.2023