Unutamıyorum geçen o kara sabahı!
Her an döneckmiş gibi içimde korku!
Ne idi bilmem ki Rabbim Kulun günahı!
Sığınacak senden başka kimsemiz yoktu!

Sallandık fırtınalarda bir sal misali!
Elden bir şey gelmedi ki sonlar mı geldi?
Üstümüze duvar çöktü tavan delindi!
Çaresizlik sardı bizi tarifsiz korku!

Kalkamadık yerimizden kesildi takat!
Durduğumuz yer havada Hemi yedi kat!
Nedir Rabbim günahımız kula inanmak!
Sarsıldı bütün dünyamız etraf bomboştu!

Topallaya topallaya geldik kapıya!
Giriş çökmüş çıkamadık biz dışarıya!
Geçmeyide başarmadık karşı yapıya!
Biz depremden deprem bizden bakıpda korktu!

Dışarıda iniltiler acı feryatlar!
Birbirine girmiş idi cadde sokaklar!
Bunu gören kalpsiz olsa üzülür ağlar!
Elden gelen hiç bir çare olmadı yoktu!

Yıkık viran harabeye döndü tüm şehir!
Böyle afet asırlada arada gelir!
Çoğu elden geldi başa Kader değildir!
İnsan insanlıktan çıkmış haberi yoktu!,