“-ha! onu deyodum..; haklı olalak;
Haçça dezemgil bi kaş gün sonura caymış,
onnar nişanı atınca barabar,
anam da o takike onnarın boğularını atmış
dedece(ği)zimin canı yanmış, zahar
heş başga bi sıkıntısı yoğumuş gibi
işini ğücünü burakmış
el dememiş, eşik dememiş,
böyük dememiş, gücçük dememiş..
“n’oldum-öldüm” ille böğün
olmadı yarın bu iş olcak” demiş
altını üsdüne etirmiş goca köyün
uzağı yakın etmiş,
doru atına atladığı ğibi
köy-köy dolaşmış, çalmadık gapı gomamış
ağaların, beylerin gonaklarını
yerden evleri, tolları
nayeti adamlar demiş ki
“falanın varmadığına ben varımıyın
“honun beğenmediğini
hunun isdemediğini
şonun almadığını ben alı(r) mıyın”
herkeşler “nuh demiş,
emme peygamber dememiş”
hiş bi Alla(hı)n gulu da
gızını bana verimkar olmamış;
hiş bi ğız da bana varımkar olmamış
müsebbibi öz be öz deyzem Gara Haçça
olmaya ğedeydi
dedemcileyin o ğün o iş bitceğmiş demek ki!
nayeti biz de aldık gaştık bunu son tefi
!
gene böyle bi(r) ğün; adamakıllı sovuk,
bi ğüz ğünü gafalar eyi, söğdük-ğoduk
has-öz dezem
bana bu ğadak sahap çıkmış
üsdümde emeği varımış demedik
insafa mehremete boşverdik
.
gene heleşenklerinen barabar,
gecenin leylisinde köye vardık..
mevzi aldık
hu an da oldu sana yemin billah edeyin
benim aklımda bişiy yok hala
“senin Ğözel Elifden taha ğözel gardaşı
adı neydi o feriğin?”
boğazım garakdı “Fadime” dedim
sırıdalak “Fadime de nası(l) emme” dedi
“baya bildiğin ay-parçası”
Hasan Ağam; evli barklı
hiş yakışıyo(r) mu bu adama
deyon aklımca
demeye ğalmadı
“abası olmazsa ğız gardaşı” deyincekleyin
gafama “dank etdi”
meğerem banaymış
serde deliğannılık var ıccık da
hinci ben bu adama ne deyeyin
bereket anasıynan “de(ği)rmene ğetmişler”
bi elden bi ele Mısırlıya
evde güçcük gardaşları ğalmış
oğlan tıpırtıya uyanmış
“etişin gonşular can gurtaran yok muu” deye
bi çığrındı kii
yürek dayanır gibi deği(l)
senin annacan popazı bulduk
“etişin gonşular
e(v)miizi yarmaya ğeldi
Garra Gussduuk”
taha dün “enişde” deye
guca(ğı)mdan enmeyen çocuk
içim elvermedi ben de
izimin üsdüne gaşdım
etdik bi(r) cahillik,
hiş bi kimse çocuğun feryadına
dönüp de bakmadı ağa
herkeş gamışların arasından tığlayoru
şahit olmak isdemeyyoru
herkeşler alçak
nerde ğaldı del(ik)annılık
asalet, gonşuluk, mertlik
ömrümce hu ana ğadak
“ben yoğudum” desem de
kimseye annadamadım
kimseyi inandıramadım,
bizimki de düpedüz şerefsizlik
nerden bakarsan bak!
yannış yapdım.
Allah beni gahretsin
toprak gabil etmesin”
.