1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
360
Okunma
Bir bahar günüydü göçünü çektin
Ana sen bizleri kime bıraktın
Dönülmez diyara sefere çıktın
Baharı yazları kime bıraktın
Dargın mısın acep söylemez oldun
Teskin edip gönlüm eğlemez oldun
Dostlarınla sohbet eylemez oldun
O tatlı sözleri kime bıraktın
Dağların hu çeken kızıl çamları
Derdinin ortağı yayla damları
Attın yüreğime derdi gamları
O yeşil özleri kime bıraktın
Hasretini içtim herbir nefeste
Elim telefonda kulağım seste
Hani çekecektik harmana deste
Bayırı düzleri kime bıraktın.
Gördüm ki bu derdin bulunmaz eşi
Firkate düşenin yanarmış döşü
Öksüz kalmanın da olmazmış yaşı
Sen bu öksüzleri kime bıraktın.
Bazan atışırdık başa çıkardın
Ayrılık üstüne türkü yakardın
Hakkı gelir diye yola bakardın
O mavi gözleri kime bıraktın.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz