Ömür Bahçıvanı

Beni dehşete salan,bana çok kızıyorum,
Üşüyen ellerimle, gözlerimi sildikçe.
Kendim saçmalayarak, kendimi üzüyorum,
Dost sandığım yağılar, üzerime güldükçe.

Herkes konuşur ama, birbirini dinlemez,
İnsan diye geçinir, insanlıktan anlamaz,
Yüze gülen çok diye, arkasını kollamaz,
Geç gelir akıl başa, dost sırtından vurdukça.

Ordan burdan aşırmış, evladını doyurur,
Zorbaya kuyruk sallar, garibana buyurur,
Harami sofrasında, zıkkımlanmış geğirir,
Karanlığın nasırı, vicdanları sardıkça.

Oğul babayı dışlar, serveti bitmiş diye,
Kıray çağı gençliği, elinden gitmiş diye,
Umudun göz yaşları, içine akmış diye ,
Feryad edip duruyor, Azrail geç kaldıkça.

Ağlayarak geldikte, ağlamaklı gideriz,
Kahıra borçlanmışız, ömür boyu öderiz,
Bizim olmayan mülkün, kapısını güderiz,
Sonra şaşıp kalırız, münker nakir sordukça.

Altay yoruldun artık, bu yolda yürümekten,
Gırtlağın nasır tutmuş dilini sürmekten,
Mantık isyan ediyor, durumu korumaktan,
Ömür bahçıvanının, son çiçeği soldukça.

Cevdet Altay....29.03.2023